Ekki taka of mikla áhættu í ríkisfjármálum

Eignir á móti skuldum rýrnuðu á síðasta ári þegar tekjubólan eða lánabólan sprakk með hvelli.  Þetta var ekki fyrsta bólan sem maður hefur upplifað en hún sprakk með heldur verrri afleiðingum en aðrar bólur.  Hin ósýnilega hönd markaðarins stakk á bólunni  með mjög harkalegum afleiðingum þrátt fyrir að seðlabankar og ríkisstjórnir um allan heim hafi gert ráðstafanir og reynt að milda áhrifin á hið alþjóðlega fjármálakerfi.  

Markaðirnir voru að leiðrétta sig 2008 og það blasir nú við að öflugustu seðlabankar og ríkisstjórnir heims hafa ekki yfir að ráða neinum tólum sem geta komið í veg fyrir kreppur. Árið 2009 standa ríkissjóðir uppi með háar skuldir sem atvinnulífinu verður gert að standa undir næstu áratugina.

Þótt fjármálakerfi heimsins hafi náð botni og tölur sýni betri afkomu í framleiðslugreinum er ekki komið að því að fyrirtækin ráði fleira fólk í vinnu. Það er enn óvissa á mörkuðum og það verður ekki fyrr en eftirspurnin verður stöðugri að atvinnuleysið fer að minnka.

Í þessari stöðu er ekki skynsamlegt fyrir stjórnvöld að auka skuldir hins opinbera. Það er skömminni  til skárra að herða sultarólina og minnka þjónustu hins opinbera frekar en að reka hið opinbera með dýrum lánum. Ef við getum eitthvað lært af reynslu síðustu ára er það sú staðreynd að of mikil skuldsetning er áhættusöm. Það á við um ríkissjóð jafnt sem fyrirtækin og heimilin.

Lærum af reynslunni og tökum ekki of mikla áhættu í ríkisfjármálum.